اگر سخت  اگر آسان       تو تنها نمی مانی

دلم با تو می آید         مران تند کاین کودک

به پای سبک تازان          نیارد  گرانجانی

اگر زشت اگر زیبا            تو را دوست می دارم

دلیلی نمی آرم               که عشق است و می دانی

پریشان تر از ابرم              نگویم که یادم کن

به خاطر ز تصویرم               مبادت پریشانی

به شهری که رو داری    عبوس است خورشییدش

به ره چشم دارندت           که خورشید خندانی

به هر بزم و هر محفل       سبک آفتابی شو

که چون چشم آن جان را     هوایی است بارانی

صدای تو در گوشم    از آن سوی فرسخ ها

به اشراق میپیچد     که از عشق می خوانی

به راه تو می مانم         مگر زود برگردی

به لطف از دل تنگم   غباری بیافشانی

اگر دیر باز آیی           نبینی دگر بارم

خدا را مکن کاری           که آرد پشیمانی